Oczywistym jest, że pretekstem do popełnienia tego filmu było emanowanie wdziękiem dwóch mega gwiazd. A kiedy owymi gwiazdami projektu są Claudia Cardinale i Brigitte Bardot to pomysł na stworzenie takiej "laurki" jest naturalnie pożądany. Szkoda jedynie, że poza tym jednym film nie ma sobą nic do zaoferowania. A nawet w tym, czyli przedstawieniu pięknych kobiet w różnych strojach, nastrojach, pozach, sytuacjach jest oszczędny bardziej niż by się wydawało.
Francusko-westernowe miasteczko, w którym rozgrywa się większość akcji to kiepska karykatura dzikiego zachodu, przez co podczas seansu nie opuszczało mnie uczucie oglądania makiety, filmu o kreceniu filmu o dzikim zachodzie. Postaci wraz z tytułowymi ślicznotkami niestety, są sztuczne i nieciekawe. Fakt że Cardinale i Bardot wyciągają swoje bohaterki nie tylko urodą ale i ekranową charyzmą, ale sporo czasu ekranowego poświęcono na pobocznych bohaterów, których ogląda się głównie z uczuciem zażenowania. Humor to coś jak połączenie nieudolnie wykonanego slapsticku i francuskiej nowo falowej nuty hedonizm co z kolei ubrane w ostrogi i wrzucone do opery konnej prezentuje się dziwacznie i nie na miejscu. Nawet, albo przede wszystkim, posiadanie przed kamerą takich aktorek jak Te dwie, nie znajduje tu swojego odzwierciedlenia w kadrach. Pamiętnych "przebitek" jest jak na lekarstwo, Brigitte z karabinem Winchester w rozpiętej koszuli, Claudia w stroju tanecznym, no i może coś jeszcze ale niestety mało tego.
Idąc podobną koncepcją wyjściową, stworzenia filmu "dla nazwisk" powstał lata później, western "SexiPistols" uwalniający urok późniejszego pokolenia kobiecych gwiazd wielkiego formatu (Cruz i Hayek). Pomimo że nie był to film bardzo dobry, znacznie lepiej zrobił to, co powinien zrobić "Les petroleuses" lata wcześniej.